De Chianti

Chianti. Een naam die het hart van elke wijnliefhebber sneller doet kloppen, en niet zonder reden. Het kan zijn omdat het de schoonheid van een heel gebied belichaamt, die in de gedachten van ons allemaal bestaat uit heuvels, cipressen en prachtige wegen tussen de wijngaarden. Of zal het zijn als er een fles op tafel staat, je al weet dat het avondeten alleen maar van goed naar nog beter kan gaan. En laten we eerlijk zijn, hij is heel goed (vooral bij een mooie Florentijn).

Maar wat weet jij van deze rode wijn, de zoon van Toscane? Hij past natuurlijk perfect in je glas en dat je daar een perfecte fles naast hebt staan, om te openen als jouw beroemde lasagne op het menu staat. Hier gaan we dieper op de stof in, van geschiedenis tot curiosa en combinaties, dus je kunt echt zeggen dat de Chianti geen geheimen meer voor je heeft...

De oorsprong

Mild klimaat, welige en vruchtbare grond: het is geen toeval dat deze heuvels sinds het tweede millennium voor Christus bewoond zijn. De eersten die "er hun hand aan legden" waren de Etrusken: zij waren in feite degenen die de teelt van de wijnstok introduceerden, die vervolgens door de Romeinen werd verbeterd. Met het einde van het rijk kende het gebied donkere eeuwen en decadentie, in ieder geval tot het jaar 1000. Vanaf hier gaat alles weer bergopwaarts en begint de Chianti zijn iconische identiteit te creëren.

De legende van de zwarte haan

In de middeleeuwen was Chianti inmiddels een zeer begeerd grondgebied geworden, althans voor de twee historische rivaliserende steden, Florence en Siena. Na jaren van lange geschillen werd besloten tot een uiterst merkwaardige manier om de respectieve grenzen vast te stellen. Elk van de steden zou een haan en een ridder kiezen. Tijdens het zingen van het eerste lied, galoppeerde de tweede en werd de nieuwe grens bepaald op het ontmoetingspunt tussen de twee ridders. Siena koos een witte haan, die goed gevoed was voor de uitdaging. Florence koos in plaats daarvan een zwarte haan, die de afgelopen dagen gevast had. De zwarte haan, gegrepen door de honger, kraaide lang voor zonsopgang en de Florentijnse ridder kon vertrekken met een duidelijk voorsprong op zijn tegenstander. De grenzen werden toen vastgesteld in Castellina, een paar kilometer van Siena. Dit is de reden waarom de zwarte haan werd gekozen als symbool van de Chianti Classico.

Chianti of Chianti Classico?

Als jij ook dacht dat ze hetzelfde waren, of dat die "classico" gewoon weer een truc van je neef was om zijn beste beentje met het nieuwe sommeliercertificaat voor te zetten, dan heb je het mis. Het zijn in feite twee verschillende DOCG's en daarom met verschillende productiespecificaties. Wat verandert er? Het Chianti DOCG-gebied is het grootste, terwijl het Chianti Classico-gebied het oudste hart heeft, bestaande uit een paar gemeenten en historische heuvels. Zelfs het minimumpercentage Sangiovese dat bij de twee wordt gebruikt, verandert, met de daaruit voortvloeiende verschillen, ook op organoleptisch niveau.

Hoe herken je de twee? Eenvoudig, opnieuw komt de zwarte haan in het spel. Als je hem op het etiket vindt, dan heb je een mooie Chianti Classico in je hand. Geniet ervan, met alle rust in de wereld.

Niet alleen met een traditionele Florentijn

Wie zegt dat Chianti alleen perfect past bij traditionele Toscaanse gerechten? Zeker bij de Florentijn (en misschien wel het typische bijgerecht van witte bonen en een flink scheut olie) geeft hij voldoening. Maar zijn kenmerken maken hem vrij veelzijdig, het belangrijkste is om altijd sappige en smakelijke gerechten te kiezen die niet te vergelijken zijn. Bijvoorbeeld bij gebraad, wild of de sterke smaak van truffels, misschien voor een perfecte geur van jouw risotto, is hij perfect te combineren. Een Chianti Riserva past, vanwege de grotere concentratie van aroma's en de intensere kruidige tonen, perfect bij een bruschetta met crème van paddenstoelen en truffels of een klassieke fusilloni met wildzwijnragout. En als je echt wat anders wil, kun je ook iets exotischer proberen, bijvoorbeeld de Indiase keuken. Maak je hier klaar voor een explosie van specerijen en pittigheid, maar je kunt er zeker van zijn: een goede Chianti is daar niet bang voor.